Jan Jerzy Kułakowski, urodzony 25 sierpnia 1930 roku w Myszkowie, to postać wyrazista w polskiej polityce oraz dyplomacji. Zmarł 25 czerwca 2011 roku w Warszawie pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii kraju.
Był nie tylko prawnikiem, ale również działaczem związkowym, co miało wpływ na jego późniejsze działania w polityce. W ramach swoich obowiązków, pełnił rolę pełnomocnika rządu do spraw negocjacji Polski z Unią Europejską, co było kluczowe w procesie integracji Polski z strukturami europejskimi.
Oprócz tego, w latach 2004–2009, Kułakowski zasiadał jako poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji, gdzie jego doświadczenie i wiedza z zakresu prawa oraz polityki były szczególnie cenne. Jego osiągnięcia docenione zostały przez przyznanie mu Orderu Orła Białego, co stanowi najwyższe odznaczenie w Polsce.
Życiorys
Jan Kułakowski był ważną postacią w historii Polski, synem Konrada. Jego życie to przykład zaangażowania w sprawy publiczne i walki o prawa człowieka. Wzięty w wir wydarzeń, brał udział w powstaniu warszawskim, pełniąc funkcję łącznika oraz sanitariusza w pułku Armii Krajowej Baszta. Po wojnie, w 1946 roku, zdecydował się na emigrację do Belgii. W latach 1948–1953 podjął studia prawnicze na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium, gdzie z powodzeniem uzyskał tytuł doktora z zakresu prawa.
Po ukończeniu studiów, od 1954 roku działał w Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych, gdzie jako członek sekretariatu generalnego prowadził negocjacje z autorytarnymi rządami w celu uwolnienia osób represjonowanych z powodów działalności związkowej. Od 1958 roku zajmował stanowisko sekretarza, a od 1962 roku sekretarza generalnego europejskiej organizacji tej konfederacji, a następnie międzynarodowej organizacji Światowej Konfederacji Pracy, której szefem był od 1974 do 1988 roku.
W latach 1990–1996 pełnił funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego oraz kierował Misją Rzeczypospolitej Polskiej przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W 1998 roku, w rządzie Jerzego Buzka, objął nowo utworzone stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, a także pełnomocnika ds. negocjacji Polski z Unią Europejską, zasiadając równocześnie w Komitecie Integracji Europejskiej oraz Narodowej Radzie Integracji Europejskiej. Jego wiedza i doświadczenie znalazły uznanie również w Królewskim Instytucie Stosunków Międzynarodowych w Belgii.
W 2004 roku został wybrany do Parlamentu Europejskiego jako bezpartyjny kandydat z listy Unii Wolności, reprezentując województwo wielkopolskie. W VI kadencji Europarlamentu zasiadał w grupie Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, a jego prace obejmowały również Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. W 2005 roku przystąpił do nowo powstałej z przekształcenia Użytkownika Partii Demokratycznej, a przez pewien czas był członkiem rady politycznej tej formacji. W 2009 roku postanowił nie ubiegać się o reelekcję w przekonywujących wyborach europejskich.
Kułakowski aktywnie angażował się również w działalność społeczną jako wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Francja-Polska dla Europy oraz członek Rady Fundatorów Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana. Był autorem i współautorem wielu raportów, dokumentów oraz artykułów, które analizowały problemy międzynarodowego ruchu związkowego oraz relacje między Polską a Unią Europejską. Interesująca jest jego obecność w wywiadzie-rzece zatytułowanym „Spotkania na Bagateli”.
W życiu prywatnym był mężem neuropediatryZofii Kułakowskiej, która w 2013 roku przekazała do Archiwum Akt Nowych część dokumentów związanych z jego działalnością przez ostatnich sześćdziesiąt lat. Dumnie ojcował trzem córkom: Krystynie, Barbarze i Elżbiecie.
Jan Kułakowski zmarł w warszawskim Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA. Jego ostatnia ceremonia pożegnalna miała miejsce 1 lipca 2011 roku w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie, a miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 2–5–9/10).
Odznaczenia i wyróżnienia
Wśród wielu zaszczytów, jakie otrzymał Jan Kułakowski, znajduje się między innymi Order Orła Białego, który został mu przyznany w 2002 roku.
Kolejnym znaczącym odznaczeniem, które otrzymał, jest Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany mu w 1995 roku. Uznanie międzynarodowe przyniosła mu także Kawaler Legii Honorowej we Francji oraz tytuł Wielkiego Oficera Narodowego Orderu Zasługi, również nadany we Francji. Dodatkowo, Kułakowski jest Wielkim Oficerem Orderu Leopolda II, przyznanym przez Belgię.
W obszarze nagród i wyróżnień, warto wspomnieć o tytule honorowego członka NSZZ „Solidarność”, który otrzymał w 1995 roku, a także o Polskiej Nagrodzie Europejskiej, przyznanej przez Polską Fundację im. Roberta Schumana w 1996 roku. Godnym uwagi jest także Nagroda Kisiela, która przypadła mu w 2001 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Monika Paca | Mariusz Trepka | Zygmunt Ratman | Andrzej Kostarczyk | Piotr Kołodziejczyk (wicewojewoda) | Artur Bramora | Zbigniew Żółtowski | Jadwiga Wiśniewska | Jarosław LaseckiOceń: Jan Kułakowski